تاثیر ورمی کمپوست بر خصوصیات خاک

مارینای و همکاران (2000) مشاهده کردند که کاربرد ورمی کمپوست و لجن فاضلاب باعث افزایش وزن زنده میکروبی خاک به مقدار 28-8% می شود. تاثیر فضولات کرم های خاکی ممکن است به علت مقدار ماده آلی زیاد آنها و ظرفیت نگهداری‌آب آن یا جمعیت بیشتر باکتری ها و قارچ ها در آن باشد (گی و همکاران، 2001 و داوسون، 1947). ریسه قارچ ها و متابولیت های میکروبی نقش زیادی در تشکیل خاکدانه ها دارند (مک اینری و بولگر، 2000 و تیسدال و اودز، 1982). افزایش جمعیت کرم های خاکی درخاک پس از اضافه کردن ورمی کمپوست ممکن است دلیل دیگری برای بهبود شرایط خاک باشد. کانال های کرم های خاکی نقش مهمی را در افزایش نفوذپذیری خاک و تخلخل آن بازی می کنند. امبا (1996) نشان داد که افزودن ورمی کمپوست به خاک فعالیت کرم های خاکی را افزایش می دهد. هاشمی مجد و همکاران (2004) اثبات کردند که اضافه کردن ورمی کمپوست همانند کمپوست به محیط های کشت گلدانی سبب کاهش چگالی ظاهری، تخلخل و افزایش ظرفیت نگهداری آب این محیط ها می شود.
میزان فعالیت میکروبی در ورمی کمپوست بسیار بیشتر از کمپوست است (سوبلر و همکاران، 1998). گواندی و همکاران (2002) گزارش کردند که میزان نیتروژن وزن زنده میکروبی خاک پس از مصرف ورمی کمپوست ضایعات کاغذ و کود گاوی بیشتر از کمپوست است. بنا به گزارش کارلیل و همکاران (1993) در محیط های کشت حاوی خاک اضافه کردن ورمی کمپوست حاصل از فضولات اردک به خاک باعث افزایش فعالیت میکروبی در مقایسه با گلدان هایی که فقط کود شیمیایی دریافت کرده اند شده است. با چمن (1998) دریافت که اتوکلاو کردن ورمی کمپوست باعث کاهش تاثیر مثبت آن بر رشد گیاهان می شود و این موضوع نشان دهنده اهمیت فعالیت میکروبی در ایفای نقش ورمی کمپوست درخاک است. کیل و همکاران (1992) در آزمایشی که برای بررسی تاثیر ورمی کمپوست بر قابلیت سودمندی عناصر پر مصرف و جمعیت ریز جانداران خاک انجام دادند، مشاهده کردند که در کرت های آزمایشی که ورمی کمپوست همراه با نصف مقدار کود شیمیایی توصیه شده اضافه شده بود، جمعیت کل میکروب ها، میکروب های تثبیت کننده نیتروژن، اکتینومیست ها و باکتری های تولید کننده هاگ و همچنین میزان تشکیل کلنی مایکوریزها نسبت به کرت های شاهد که در آنها فقط از کودهای شیمیایی استفاده شده بود افزایش معنی داری داشت. این محققان همچنین گزارش کردند که میزان نیتروژن معدنی در کرت های آزمایشی بیشتر ازکرت های شاهد بود که بیانگر معدنی شدن بیشتر مواد آلی بر اثر افزایش فعالیت میکروبی است. طبق گزارش ردی و ردی (1998) مصرف کود نیتروژن دار همراه با ورمی کمپوست باعث معدنی شدن بیشتر ماده آلی ورمی کمپوست و آزاد شدن عناصر غذایی آن می شود.
در مورد تاثیر ورمی کمپوست بر میزان عناصر غذایی و افزایش قابلیت سودمندی آنها در خاک نیز گزارش هایی در منابع وجود دارد. به کار گیری ورمی کمپوست همراه با کودهای شیمیایی، قابلیت سودمندی عناصر کم مصرف و میزان جذب شدن آنها در گیاه را درمقایسه با حالت مصرف کودهای شیمیایی به تنهایی، بهبود می بخشد (و نکاتیش – پاتیل و همکاران، 1997). اندازه گیری میزان عناصر غذایی در ورمی کمپوست نشان داد که مقدار عناصر غذایی مورد نیاز گیاه در آنها بیشتر از خاک است. مثلاً ورمی کمپوست سه برابر کلسیم، چندین برابر نیتروژن، فسفر و پتاسیم دارد (رنچ، 2003). از سوی دیگر در حین عبور ضایعات از دستگاه گوارش کرم ها، خرد شدن و کاهش اندازه ذرات صورت می گیرد. نتیجه آن افزایش سطح ویژه ورمی کمپوست است (جنسن، 1997). سطح ویژه مکان های جذب بیشتری را برای جذاب سطحی عناصر غذایی فراهم می کند (آتیه و همکاران، b 2000). ورمی کمپوست حاوی عناصر غذایی به شکل قابل استفاده از قبیل نیترات، فسفر تبادلی و پتاسیم، کلسیم و منیزیم محلول است (اوروزکو و همکاران، 1996).