تولید کمپوست در منزل

1-6- روش های تولید کمپوست در منازل (موریس، 1993)
در بررسی هایی که در سال های اخیر به عمل آمده است، معلوم شده که حدود 30% از زباله هایی که در سطح منازل تولید می شوند، حاصل ضایعات آلی تولید شده در حیاط و باغچه هاست. سالیانه حدود 300 ‏هزارتن از ضایعات آلی حیاط منازل که در ایالت ویسکانسین آمریکا تولید می شود، به محل های دفن حمل می شوند. دفن ضایعات آلی نه تنها باعت اشغال فضا و آلودگی محیط زیست می شود بلکه هزینه های زیادی دربر«دارد. در ژانویه سال 1991 ‏در ایالت ویسکانسین قانونی را تصویب کردند که براساس آن، دفن و سوزاندن ضایعات تولید شده از فضای سبز و باغچه های منازل به هر عنوان و حتی برای تولید انرژی نیز ممنوع شد. سوزاندن این مواد نه تنها باعث آلودگی هوا و همچنین ایجاد آتش سوزی می شود بلکه برای همسایه ها و شهروندان نیز مزاحمت ایجاد می کند. متاسفانه چنین قوانینی در کشور ایران وجود ندارد و اگر هم وجود داشته باشد، با جدیت اجرا نمی شود.

در زیر روش های تهیه کمپوست از زباله های خانگی به اختصار تشریح می شود:
روش توده های کمپوست سرد: این روش از آسانترین شیوه های کاهش حجم ضایعات آلی در حیاط منازل است. یک توده کمپوست سرد در حقیقت کپه ای برای ذخیره ضایعات گیاهی است. سرعت تجزیه مواد در این روش بسیار کم و بی نیاز از برگرداندن مواد است. مواد جدید بر روی مواد در حال تجزیه در توده کمپوست اضافه می شود و مخلوط کردن مواد انجام نمی شود. برای تولید کمپوست در این روش 2-1 ‏سال زمان نیاز است. در توده کمپوست سرد بریده چمن باید با مواد حجم دهنده مخلوط شود تا بوهای نامطلوب ایجاد نشود زیرا در این روش مواد به تدریج به توده کمپوست اضافه می شونو. این روش برای تولید کمپوست از ضایعات آشپزخانه ای توصیه نمی شود.
روش توده های کمپوست گرم: در توده های کمپوست گرم ضایعات باغچه های منازل به سرعت تجزیه می شوند. تجزیه ضایعات آلی با نسبت کربن به نیتروژن مناسب و در حضور باکتری ها، رطوبت و اکسیژن کافی صورت می گیرد. واکنش های شیمیایی، دمای توده های کمپوست را به 65 درجه سانتی گراد یا بیشتر می رساند. این شیوه تولید کمپوست، نیاز به برگرداندن و هم زدن مداوم مواد دارد تا هوا در داخل توده کمپوست به خوبی جریان یابد. یک توده کمپوست گرم در صورتی که مواد آلی مناسب در دسترس باشد، بین 8-6 ‏هفته کمپوست نهایی را تولید می کند روش تولید کمپوست گرم برای منازلی که امکان مدیریت مواد آلی و توده های کمپوست وجود داشته باشد یا فضای کافی برای ذخیره مواد وجود نداشته باشد، مناسب است. در این روش لارم است که عمل هم زدن مداوم انجام گیرد. ضایعات آلی آشپزخانه ای (خرده ریزهای مواد غذایی) را می توان همزمان با هم زدن توده ها و تجزیه سریع مواد اضافه نمود و یا در عمق 25-20 ‏سانتی متری داخل توده دفن کرد.
‏تهیه کمپوست ا‏ز ضایعات آشپزخانه ا‏ی: ضایعات آشپزخانه ای یا خرده ریزهای مواد غذایی را به سه طریق می توان به کمپومست تبدیل نمود:
1- ‏به خاک اضافه نمود.
2- ‏به توده های کمپوست اضافه نمود.
3- ‏به جعبه های حاوی کرم های خاکی اضافه نمود.
‏در بسیاری از جوامع، اداره بهداشت تبدیل مواد غذایی به کمپوست را در منازل ممنوع نموده است. لازم است قبل از اقدام برای تبدیل این مواد به کمپوست از اداره بهداشت مجوز لازم را اخذ نمود.
‏الف- اضافه نمودن مواد غذایی به خاک: این روش ساده تردن روش برای تبدیل ضایعات آشپزخانه ای به کمپوست است. چاله ای در خاک باغچه حیاط منزل حفر کرده، پس از اضافه کردن ضایعات آشپزخانه ای روی آن را با حداقل 20 ‏سانتی متر خاک باید پوشانید. از ریختن گوشت، استخوان، فرآورده های لبنی و روغن ها به گودال ها خودداری باید کرد زیرا این مواد جانوران و آفات را به طرف خود جلب می کنند.
‏ب- اضافه کردن مواد غذایی به توده های کمپوست گرم : ‏ضایعات آشپزخانه ای از را فقط باید به توده ای کمپوست گرم و فعال اضافه نمود. بهتر است ا،ز مواد با مواد مرکز توده کمپوست مخلوط شوند یعنی در عمق 25-20 ‏سانتی متری دفن باید کرد. در این روش ضایعات پخته سبزیجات را نیز می توان اضافه نمود ولی از اضافه کردن مواد غذایی چرب، گوشت و استخوان خودداری لازم است. برای محافظت توده کمپوست از جانوران، بهتر است که توده ها در داخل جعبه یا یک محیط بسته ایجاد شوند.
* مواد غذایی قابل کمپوست عبارتند از : ‏میوه ها و سبزیجات شامل: سیب (پوست و مغز)، کلم، هرج، کرفی، تفاله چای و قهوه، پوسته تخم مرغ، پوست مرکبات، کاهو، پوست پیاز، گلابی، آناناس، پوست خربزه، سیب زمینی، کدو، خیار، گوجه فرنگی، شلغم و مواد گیاهی مشابه.
مواد غذایی غیر قابل کمپوست : ‏فرآورده های لبنی شامل: کره، پنیر، شیر، ماست؛ فرآورده های گوشتی مانند: استخوان، مرغ، گوشت و ماهی؛ مواد چرب مانند بادام زمینی، کره، سس سالاد و روغن.
‏توده های کمپوست: توده های کمپوست بدون ساختمان هستند ولی بسیاری از مردم استفاده از این روش ساده را دوست دارند. برگ ها و بریده چمن را در گوشه حیاط جمع آوری کرده، اجازه باید داد تا طبیعت کار خودش را انجام دهد. توده های کمپوست در این حالت معمولا بعد از یکی دو سال کاملأ تجزیه می شوند. برای تسریع در امر پوسیدن می توان برگ ها را با مور چمن خرد کرد و به دلخواه توده کمپوست را به هم زد (یک یا دو بار در سال). رطوبت زیاد یا مقدار زیاد ضایعات سبز اضافه شده (بریده چمن) سبب به وجود آمدن بوهای نامطلوب می شود. برای به حداقل رساندن بوهای نامطلوب عمل هم زدن توده ها را به دفعات زیاد انجام باید داد تا هوا بتواند داخل توده ها شود. در توده های کمپوست سرد به هم زدن لازم نیست و از اضافه کردن پش مانده های غذا به این توده ها باید خودداری نمود.
پس تهیه کمپوست در گودال و خندق: روش گودال برای باغ ها مناسب است. این روش بسیار ‏ساده و بی نیاز از به هم زدن است. چاله ای به عمق 120-60 سانتی متر لازم است تا بتوان در طول تابستان مایعات حاصل از باغ را به درون آن ریخت. آنگاه باید اطراف گودال را با بستن توری مرغی محصور کرد و دورتادور آن محصولاتی مانند خیار و گوجه باید کاشت. وقتی فعالیت های باغداری به اتمام رسید، سطح گودال را با 7-3 سانتی متر خاک باید پوشانید. در زمان پوشاندن گودال با خاک مایعات غذایی را می توان به مرکر گودال اضائه نمود. در سال بعد گودال را در نقطه دیگری از باغ احداث باید کرد.
روش تهیه کمپوست در خندق و شکل تغییر یافته ای از روش گودال است. یک خندق به عمق 45 ‏سانتی متر لازم است. خندق را در داخل باغ یا در کنار آن می توان حفر نمود و در طول تابستان خندق را با شاخ و برگ های درختان، علف های هرز کنده شده و بریده چمن باید پر کرد و در آخر تابستان آن را با 7-3 ‏سانتی متر خاک باید پوشانید. تا زمان پوشاندن خندق از اضافه کردن ضایعات غذایی خودداری لازم است.
روش تهیه کمپوست در جعبه های پیش ساخته از حافظ برفی : جعبه های پیش ساخته از جنس توری برفی (تخته های متصل شده با مفتول) بسیار متداول است زیرا ساختن جعبه با آن بسیار آسان و انبار کردن و حمل و نقل آنها نیز راحت است. برای ساختن جعبه ها طول مناسبی از توری برفی (4/2 متر طول، 2/1 ‏متر ارتفاع) لازم است و باید گوشه های آن را با مفتول صخیم بست تا جعبه مکعبی محکمی به وجود آید (مطابق شکل 1-2‏). اندازه 2/1*2/1*2/1‏متر این امکان را به وجوو می آورد که در طول زمستان شوده کمپوست فعال باقی مانده و از یخ زدن توده جلوگیری شود. این روش تولید کمپوست جزو روش های سرد و مستلزم مقدار کمی هوادهی است. باید از اضافه نمودن ضایعات آشپزخانه ای و پسماندهای مواد غذایی به درون جعبه ها خودداری کرد.

شکل 1-3- محفظه های تولید کمپوست به وسیله توری برفی
‏روش تهیه کمپوست در محفظه های ساخته شده از توری فلزی یا پلاستیکی: در این روش ماده و اقتصادی از توری های فلزی یا پلاستیکی برای تهیه محفظه تولید کمپوست استفاده می شود. تنها چند دقیقه برای ساختن محفظه لازم است. با ضرب کردن قطر محفظه به عدد 2/3 می توان مقدار توری لازم را محاسبه نمود. دو انتهای توری با 4-3 گیره فنری یا میم مفتول فلزی باید ‏بسته شود تا استوانه ای به وجود آید. سپس مواد را به داخل آن بریزید (شکل 1-3‏). برای به هم زدن مواد داخل محفظه می توان توری را با، کرده، پس از به هم زدن مواد مجددا آن را بست و مواد را به داخل محفظه برگردانید تا عمل هم زدن و هوادهی مواد به نحو مطلوبی انجام شود. برای ثابت نگه داشتن محفظه آن را از چند نقطه به تیرک چوبی یا دیوار باید بست. به منظور اطمینان از فعال بودن توده کمپوست در زمستان سطح محفظه و ارتفاع آن به ترتیب نباید از 4/2 متر مربع و 2/1 ‏متر کمتر باشد. این روش تهیه کمپوست به هر دو صورت گرم و سرد اعمال می شود. اگر ضایعات آشپزخانه ای را می خواهید به داخل محفظه اضافه کنید، مواد باید مداوم مخلوط شده و هوادهی شوند.
روش تهیه کمپوست در جعبه های ساخته شده ا‏ز الوار چوبی: این روش تهیه کمپوست گران قیمت ولی با قابلیت دسترسی آسان است. تخته ها و الوار چوبی کهنه به راحتی به هم متصل شده، به صررت جعبه درمی آیند (شکل 1-4). در جاهایی که بافت خاک رسی است، جعبه ها باید طوری ساخته شوند که کف آنها از زمین فاصله داشته باشد تا زهکشی جعبه ها به طور مناسبی انجام شود. جعبه ها را باید طوری ساخت که برداشتن قسمت جلویی آن به راحتی مقدور باشد. در این حالت این امکان وجود دارد که بتوان عمل هم زدن مواد با چهارشاخ را به راحتی انجام داد در برخی از قسمت ها از توری فلزی به جای تخت می توان استفاده نمود تا عمل تهویه به خوبی

شکل 1-4- محفظه تهیه کمپوست ساخته شده از توری فلزی

شکل 1-5- جعبه ساخته شده از الوار چوبی برای تهیه کمپوست 

صورت بگیرد. لازم است با پوشاندن جعبه ها از ورود آفات جلوگیری و توده کمپوست از بارندگی سنگین که باعث ایجاد شرایط ماندابی می شود. محافظت می شود. این روش تهیه کمپوست به هر ‏دو صورت سرد و گرم قابل اجراست. اگر توده را به هم نزنند، از اضافه کردن پسماندهای مواد غذایی باید خودداری کرد. ضایعات آشپز‏خانه ای را می توان در زمان به هم زدن توده کمپوست اضافه نمود یا در عمق 25-20 ‏سانتی متری دفن کرد. برای افزایش زیبایی جعبه ها می توان روی آنها را با رنگ های روغنی مقاوم نقاشی نمود یا گیاهان رونده در اطراف آنها کاشت.
روش تهیه کمپوست دو بشکه های فلزی: در این روش، کمپوست در مدت رمان نسبتا کوتاهی تهیه هی شود و روش ماده ای را برای به هم زدن فراهم می کند. بشکه ای که مورد استفاده قرار می گیرد باید حداقل 200 لیتر ظرفیت داشته و درپوش داشته باشد. قبل از استفاده از بشکه بایل مطمئن شد که از آن برای ذخیره مواد سمی استفاده نشده باشد. در بشکه 9-6 ردیف سوراخ به قطر تقریبی یک سانتی متر لازم است تا تهویه به خوبی انجام شود. باید در زیر بشکه نیز تعدادی سوراخ برای خروج آب زهکشی تعبیه کرد. بشکه بهتر است روی بلوک سیمانی قرار گیرد تا از زیر نیز عمل تهویه انجام شود. حداکثر تا سه چهارم ظرفیت بشکه از مواد مورد نظر برای کمپوست باید پر کرد. هر از چند روز یک بار بشکه را روز زمین باید خوابانید و غلط داد تا از تهویه و اختلاط مناسب مواد اطمینان حاصل شود. در این روش تولید. کمپوست مواد کاملأ پوشانده می شود و جانوران داخل توده نمی شوند. اگر دفعات زیاد عمل هوادهی انجام گیرد می توان پسماندهای مواد غذایی را نیز اضافه کرد. در این روش، کمپوست در مدت4-2 ماه آماده برداشت می شود. این شیوه تولید کمپوست برای جوامع شهری که حجم ضایعات قابل تبدیل به کمپوست زیاد نباشد، مناسب است.
ر‏وش تهیه کمپوست با استفاده ا‏ز جعبه های سه قلو: این روش تهیه کمپوست بسیار و بادوام و شامل مجموعه ای از جعبه های تولید کمپوست در مرا حل مختلف تجزیه است. مواد تازه به جعبه اول اضافه شده، در مدت 5-3 ‏هفته تجزیه و سپس به داخل جعبه دوم ریخته می شوند ‏و به مدت 8-4 ‏هفته در داخل جعبه دوم عمل تجزیه دنبال می شود. بعد از این مرحله مواد به داخل جعبه سوم انتقال می یابند تا مرحله نایی عمل آمدن کمپوست در آن سپری شود. در هر دوره بعد از اینکه مواد از جعبه اول به جعبه دوم منتقل شدند، مواد تازه به جعبه اول اضافه می شود. جعبه ها را از چوب درختان سخت و مقاوم دربرابر تجزیه مانند سدرها (نراد)، پلاستیک فشرده فلز، یا توری فلزی می سازند. هر جعبه 150-90 ‏سانتی متر عرض و 150-90 سانتی متر ارتفاع دارد. تخته های متحرک در جلو و در فواصل جعبه ها می توانند عمل برگرداندن مواد را تسهیل کنند. قسمت جلویی جعبه ها را می توان به صورت درهای قابل برداشت طراحی کرد. از پوشش برزتنی یا پلاستیکی می توان برای محافظت توده ها از باران و برف سنگین استفاده نمود (شکل 1-6).

شکل 1-6- روش تهیه کمپوست در جعبه های ساخته شده از الوار چوبی و توری
سایر روش ها: از مواد ساختمانی مانند آجر بلوک های سیمانی و همچنین محفظه های ساخته شده از ورق های فلزی نیز برای تهیه کمپوست استفاده می کنند که در شکل 1-6‏ نمونه هایی از آن آورده شده است.
1-7- روش های متداول تولید کمپوسک از ضایعات مزارع
‏سه روش متداول تهیه کمپوست شامل Nadep, Indore, Bangalore است که با درنظر گرفتن مواد اولیه و شرایط موجود یکی از آنها را برای تولید کمپوست از ضایعات فضای سبز یا مزرعه استفاده می کنند (گوپتا، 2003‏).

شکل 1-7- تهیه کمپوست در محفظه های ساخته شده از بلوک های سیمانی و ورق های فلزی با قابلیت هوادهی
‏‏این روش را هوارد و واد بین سال های 1931-1924 در مؤسسه صنایع گیاهی ابداع کردند. مکان احداث گودال ها باید شیب ملایمی داشته باشد و فضای کافی بین گودال ها برای تردد ماشین الات در نظرگرفته شود.
مواد مورد استفاده برای تهیه کمپوست:
1- ‏مخلوط بقایای گیاهی، علف های هرز، برگ های نیشکر، بریده چمن، خاکستر چوب، پوسته شلتوک برنج و غیره. مواد چوبی باید قبل از اضافه شدن به گودال ها به تکه های کوچک خرد شوند؛
2- ‏فضولات دامی: فضولات تمامی دام های اهلی مانند گاو، گاومیش، اسب، گوسفند، بز و ‏غیره که از بستر آنها جمع آوری شوند؛
3- ‏فضولات جامد مخلوط با ادرار که از بستر گاوها جمع آوری می شوند؛
4- خاکستر جوب که به منظور افزایش pH استفاده شود؟
5- ‏هوا و آب که هر دو برای فعالیت باکتری ها و قارچ ها ضروری هستند.

روش پر کردن گودال ها : موادی که از بستر گاوها جمح آوری می شوند (مخلوط مواد جامد و ادرار) به ضخامت حدود 5/7 ‏سانتی متر با استفاده از چهارشاخ به درون گودال ها ریخته می شوند سپس مخلوط کود گاوی و خاک به ضخامت 5 سانتی متر اضافه می شود. سپس لایه لایه بقایای گیاهی و مخلوط کود دامی و خاک مطابق شکل 1-7 ‏ریخته و با ادرار گاوی و آب مرطوب می شود. اینکار ادامه می یابد تا ارتفاع توده کمپوست به 30 ‏سانتی متر بالای سطح زمین برسد. به طور دلخواه توان

‏شکل 1-8- ‏طرحی ساده از سیستم Indore ا برای تهیه کمپوست (گوپتا، 2003)

‏سطح توده را با لایه نازکی از خاک پوشاند. مدت پر کردن سه چهارم گودال نباید از 7-6 روز تجاوز کند. گاهی وقت ها برای راحتی برگرداندن و هوادهی توده کمپوست یک چهارم گودال را خالی می گذارند. در انتهای فرآیند (بعد از چندین یار هم زدن) حجم باقیمانده گودال را با مواد ‏بستری و خاکستر چوب پر می کنند. آبیاری توده باید هنگام عصر یا اول صبح صورت بگیرد و در ‏سه بار اول آبیاری بایستی مواد فشرده شوند. با پیشرفت امر تجزیه مواد حجم آنها کاهش می یابد و هر هفته یک بار هم زدن مواد انجام شده و در نوبت دوم و سوم هم زدن به توده آب اضافه می شود. یا از روش زیر استفاده می شود.
برای تجزیه توسط باکتری ها مخلوط شدن مواد و گردش آب و هوا در توده کمپوست ضروری ‏است. مواد سه بار به ترتیب زیر به هم زده شوند:
1- اولین نوبت به هم زدن : 15-10 ‏روز پس از پر کردن گودال
2- نوبت دوم: 15 ‏روز بعد
3- ‏نوبت سوم: دو ماه بعد
در انتها، مواد دانه دانه و سیاهرنگ را باید از گودال ها خارج و آبپاشی کرده برای تکمیل مراحل تجزیه در توده هایی به ابعاد 3 متر طول، 3 ‏متر عرض و یک متر ارتفاع به مدت یک ماه نگهداری کرد. این عمل به باکتری های تثبیت کننده نیتروژن اجازه فعالیت مناسب را می دهد. در فصول بارانی بهتر است که توده ها بالای سطح زمین ایجاد شوند. اندازه توده کمپوست نباید 7/2*7/2 متر در کف و 3/2*3/2 در سط و ارتفاع 60 ‏سانتی متر تجاوز کند. در نواحی دارای بارندگی سنگین توده ها باید پوشانده شوند.
1-7-2- روش Bangalore
در این روش بسیاری از مشکلات موجود در روش Indore حل شده است. این روش را در سال 1939 ‏آکاریا در موسسه علوم هندوستان در بنگلر ابداع کرد. در این روش نیاز به هم زدن کمپوست ‏حذف شده است و کمپوست در گودال هایی به ابعاد1*2*10 ‏متر 1*2*7 ‏متر تهیه می شود. ‏ضایعات مزرعه ای را جمع آوری کرده، در لایه ای به عمق 15 ‏سانتی متر در کف گودال ها می ریزند و با آب مرطوب می کنند. پس از آنکه لایه ضخیمی از خاک اضافه کرده، 5-3 سانتی متر کود دامی یا کود دامی مخلوط با ادرار اضافه می کنند و این عمل را تا زمانی که ارتفاع توده کمپوست به 1-5/0 بالای سطح زمین برسد ادامه می دهند. سطح توده کمپوست را با قالب های تهیه
شده از کود دامی به ضخامت 3 ‏سانتی متر می پوشانند. مو اد ظرف در مدت 9-8 می پوسد و محصول نهایی آماده مصرف می شود.
1-7-3- روش Nadep
در این روش حجم زیادی از کمپوست با حداقل استفاده از کودهای دامی به دست می آید و کودهای دامی، بقایای گیاهی مزرعه ای، خاک، ضایعات کشاورزی و آب مورد نیاز است. فرایند تهیه کمپوست هوازی و برای دستیابی به محصول نهایی مدت 120-90 ‏روز لازم است میزان نیتروژن، فسفر و پتاسیم کمپوست های تولید شده با روشNadep ‏ عبارت است از:
‏نیتروژن 5/1-5/0%
فسفر 9/0-5/0%
پتاسیم 4/1-3/1%
‏میزان عناصر غذایی بستگی به نوع مواد اولیه مورد استفاده دارد.
‏انتخاب محل و تهیه بسترها برای روش Nadep آجر و مواد ساختمانی در دسترس در محل محفظه هایی در سطح خاک ایجاد می شود. این محفظه ها باید در مکان هایی نزدیک به محل نگهداری گاوها و یا در مناطقی با قابلیت دسترس آسان ایجاد شوند. محفظه ها 2 ‏متر عرض، 5/2 ‏متر طول و یک متر ارتفاع دارند و ضخامت دیوارهای آجری آنها 20 ‏سانتی متر است. ملات دیوارهای آجری در جایی که هزینه سیمان زیاد باشد، می تواند گل و آهک باشد. برای افزایش عمر دیوارها در این حالت آخرین ردیف دیوارها را با سیمان می چینند. برای به جریان درآمدن هوا سوراخ هایی به قطر 18 ‏سانتی متر در چهارطرف دیوارها تعبیه می شود. برای پوشش دادن مطرح داخلی و خارجی دیوارها می توان از مخلوط گل با کود دامی استفاده کرد.
مواد اولیه مورد استفاده در روش Nadep ‏ :
‏بقایای مزرعه ای، علف های هرز حامل از وجین، چمن، برگ درختان، بقایای نیشکر، کلش، ساقه، ریشه، غلاف، هرس درختان، سبوس، پوشال، پنبه و غیره به میزان 1500-1400 ‏کیلوگرم؛
2- کود گاوی تازه 100-90 ‏کیلوگرم؛
3- ‏خاک خشک سرند شده (خاک آغشته با ادرار موثرتر است )؛
4- ‏آبدهی براساس زمان فصل (در فصول بارا تی به دفعات کم و در فصول خشک به کرات)
2000-1500 ‏لیتر در هر نوبت؛
‏روش پر کردن محفظه ها: قبل از پرکردن محفظه ها ادرار گاوی و آب باید به کف و دیواره ها پاشید. نخستین لایه : بقایای گیاهی موجود به ضخامت 10 ‏ساتتی متر (150-100 ‏کیلوگرم).
‏دومین لایه: کود گاوی جامد یا ‏مخلوط با ادرار به میزان 5-4 ‏کیلوگرم یا 150-125 ‏لیتر کود دامی مایع به سطح مواد باید پاشید.
سومین لایه: خاک خشک تمیز و سرند شده (سنگ ها، سنگ ریزه ها، پلاستیک، و شیشه جدا شده است) به میزان 60-50 ‏کیلوگرم که به سطح بقایای گیاهی خیسانده شده اضافه شود و دوباره آب باید باشید.
‏مواد را به همین ترتیب لایه لایه باید اضافه کرد تا سطح مواد 45 ‏سانتی متر بیشتر از سطح فوقانی محفظه بشود. سطح مواد ممکن است به صورت شیب دار در آید. محفظه باید در عرض یکی دوروز پر شود‏. معمولا برای پرکردن محفظه 12-11 ‏لایه لازم است. اگر کود دامی به مقدار کافی در دسترس نباشد، پرکردن محفظه ممکن است 10-8 ‏روز طول بکشد. در این حالت برای اجتناب از تابش نور به مواد، سطح مواد را با لایه نازکی از خاک باید پوشاند. یا می توان نصف یا ¬چهارم محفظه را به تدریج پر کرد. مخزن پر شده ممکن است با لایه 5/7 ‏سانتی متر از کمپوست رسیده (400-300 ‏کیلوگرم) و یا با مخلوط خاک و کود دامی پوشیده شود. ترک های احتمالی در پوشش محفظه با استفاده از خمیر خاک و کود دامی باید پوشاند‏.
‏پر کردن مجدد محفظه ها: بعد از 20-15 ‏روز، حجم مواد داخل محفظه ها کاهش یافته، فشرده می شود و سطح آن 25-20 سانتی متر پایین می رود. با روش مشابه مرحله اول، محفظه ها پر و پوشانده می شوند. برای آماده شدن کمپوست با روش Nadep‏، 4-3 ماه زمان لازم است. جهت حفظ رطوبت در حد 20-15% توده کمپوست را با کود دامی مایع و آب، باید آبپاشی کرد. این عمل به حفظ عناصر غذایی در توده کمپوست کمک می کند.