به خاطر نبودن استانداردهای جهانی برای تعیین تعيين كيفيت کمپوست، مصرف کنندگان بايد ارزيابی كيفي كمپوست را خود انجام دهند. همچنین شایسته است که علاوه بر خصوصیات ظاهري، خصوصیات دیگری از کمپوست را نیز اندازه گیری و ارزیابی نمایند. اطلاعات ارائه شده در زير، روشی کامل و قابل اجرا را برای ارزیابی کیفی کمپوست در اختیار مصرف کنندگان کمپوست قرار می دهد.
1-4-1- ارزیابی پایداری، و رسیدگی کمپوست
هنوز عقیده کارشناسان برای تعریف واژه های پایداری و رسیدگی بسیار متفاوت است. لفظ پایدار به کمپوستی گفته می شود که در معرض تجزیه سريع قرار نگیرد و مواد غذایی آن به كندي آزاد و وارد خاک شوند. چون کمپوست نارس هنوز در حال تجزیه است، ممكن است نیتروژن خاک را مصرف نماید. در شرایط خاصی مصرف کمپوست نارس می تواند مفید باشد، برای مثال کشاورزان کمپوست نارس را برای افزایش میزان ماده آلی به خاک اضافه می کنند و با مصرف مقادیر مناسبی از کودهای شیمیایی فقر این کمپوست را از نظر نیتروژن برطرف می نمایند ولی در بیشتر موارد لازم است که از کمپوست رسیده و پایدار استفاده شود.
واژه رسیده یا بالغ به توصیف درجه تکمیل فرآيند تولید کمپوست اطلاق می گردد. در کمپوست رسیده، مواد خام گیاهی به مدت 90-60 روز در شرایط کنترل شده رطوبی و تهویه ای به طور کامل تجزیه می شوند و سپس به مدت 30 روز به عمل می آيند به طوری که محصول نهایی پایداری کافی دارد و برای گیاهان سمی نیست. از سوی دیگر کمپوست نارس ممکن است حاوی يك يا چند تركیب محدودکننده رشد، بذرهای علف های هرز يا ویژگی های نامطلوب دیگر باشد.